Roadtrip #2 Knysna

Knysna

Om 2 uur was de incheck en we kwamen rond 1 uur half 2 aan bij het hostel. Meestal is de receptie toch wel open dus we dachten dat het vast geen probleem zou zijn. Als dat het wel zou zijn gingen we wel even in de stad kijken.
We stonden echter voor een dichte deur en moesten aan een belletje rinkelen, op dit belletje kwam een jongen af die erg verward over kwam. Hij snapte niet helemaal waarom we er nu waren en pas na enkele minuten begreep hij dat wij gasten waren. Maar vervolgens stuurde hij ons ook net zo snel weer weg, want.. de receptie was nog niet open dus konden we niet geholpen worden. Pas om 2 uur.
Naja, geen probleem wij gingen wel even in het stadje kijken. We mochten gelukkig de auto wel laten staan dus gingen we te voet. Het was om de hoek.
We hebben wat rond gekeken en zijn richting de boulevard gelopen. Het viel mij eigenlijk heel erg tegen hoe toeristisch en druk het was. Bij Knysna had ik een heel ander beeld dus stond ik wat perplex. Tussen al deze toeristen liepen wij dan ook maar winkeltje in, winkeltje uit. Het was snikheet en heel eerlijk gezegd had ik er allemaal niet zo’n zin meer in. Al die mensen, die hitte, dezelfde spullen overal. Zet mij maar neer op een terrasje met een koud drankje, veel beter. We wilden eigenlijk ergens iets eten want ook onze magen begonnen te rommelen. We probeerden een leuk plekje op de boulevard te bemachtigen maar dit mocht niet baten dus wandelde we maar weer terug naar een lunch cafe waar we de heenweg langs waren gelopen. Het zat er leuk en ik kon eindelijk even af koelen. Van de warmte maar ook opwinding. Voor de mensen die mij kennen die weten dat ik mij altijd erg kan opwinden over andere mensen in een drukke omgeving. Hier zat ik in ieder geval lekker rustig en had ik een koud drankje in mijn hand.
We bestelde lunch en ik zat erg te twijfelen, doe ik zoals altijd een tosti. Of laat ik zeggen; iets ongezonds. Of ga ik voor een salade. Ik zag er 1 voorbij komen en vroeg de serveerster wat daarin zat. Ze verwees naar een soort zoute kaas en hoe ze het uitlegde klonk het heel lekker dus waagde ik het maar. Net toen ze weg liep vermelde Barbara dat, dat die enorme zoute kaas was waarvan we bijna over onze nek gingen bij Penny Farting in Port Alfred. Zo’n honger en dan bestel ik dat. Ik besloot het maar een kans te geven. Wie weet was het in deze combinatie wel erg lekker.
Daar kwam het en ik nam een eerste hap. Ik probeerde mijzelf en Annette en Barbara ervan te overtuigen dat het best te doen was zo, maar na 3 kaasstukjes te hebben gegeten kon ik echt niet meer. Naar mijn mening hebben Afrikanen niet echt verstand van eten, onze Hollandse pot is veel lekkerder.

Tot nu toe stelde Knysna een beetje teleur en gingen we maar terug naar het hostel. Het was immers 2 uur geweest en hopelijk mochten we nu wel inchecken. We kwamen er aan en even leek het alsof diezelfde jongen alweer vergeten was dat wij er net ook waren. Hij leidde ons voor naar de receptie waar hij vervolgens zelf achter ging staan. (Had hij dit niet om half 2 ook kunnen doen?) Na heel wat gedoe en moeilijkheden hebben we ons verblijf betaald en konden we eindelijk intrek nemen in onze kamer. We hadden geen eigen wc en badkamer maar opzich was het allemaal te doen. De matrassen waren alleen van plastic of zo iets maar daar hadden we snachts pas erg in. Het kraakte namelijk enorm. Eventjes later liep ik langs de receptie en werd ik weer door Sjaakie aangesproken. Het bleek dat hij ons het verkeerde bedrag had berekend en niet in ons voordeel. We moesten nog wat bijbetalen. Op dat moment had ik geen geld bij mij dus hij schreef het op een briefje zodat ik het zou onthouden. Ik dacht; je stopt dat briefje maar in je ****. Als jij het onthoud dat ik dit moet betalen dan betaal ik het wel zo niet dan spijt het mij zeer. Misschien wat onbeschoft maar ik was Knysna even zat en eigenlijk moet je je ook niet druk gaan maken in die hitte. Dat brengt nooit veel goeds met zich mee.

Daar was het moment dat we de eigenaresse ontmoette. Lollie genaamd. We hadden net een frisse duik in het zwembad genomen en zaten op te droge naast het zwembad. (opdrogen omdat we een handdoek moesten huren!!! en dat deden we natuurlijk niet) Ze kwam bij ons zitten. Een vrouw in de leeftijd van 60 en vertelde ons uitgebreid en met teveel zelfmedelijden dat dit haar ontbijt was, wat ze aan het eten was. Ze had het zo druk en had zo weinig tijd en allemaal door ons omdat wij in haar hostel verbleven. (wij als in alle gasten) Het gesprek werd nog gekker toen ze uit het niets het gesprek geleidt had richting moslims. Moslims waren samen met overpopulatie het probleem van de wereld. Ze begon over Pim Fortuyn en zijn handlanger Fatima (als ik het goed herinner) Zij had toch zo’n goed boek geschreven, die moesten wij allemaal gaan lezen. Dat was de waarheid.
Ze vertelde ook dat ze geen moslims in haar hostel toe liet en ze verschrikkelijke ervaringen met ‘’hun soort’’ had gehad. Ik wees haar er nog op dat ze alle moslims over 1 kam scheerde maar volgens haar behoren ze allemaal tot diezelfde verschrikkelijke categorie als ze belijdend moslim zijn.
Wij probeerde ondertussen een uitweg te vinden uit dit rare gesprek en zodra de douche vrij kwam sneakte ik ertussen uit.
De boodschap die wij haalde uit dit gesprek was niet teveel bij de bazin in de buurt komen, helaas werden we al vrij snel weer aangesproken toen we het over het avond eten hadden. Dit keer hadden we iets meer aan het gesprek want ze vertelde ons over het puntje van Knysna waar je een prachtig uitzicht had over de zee maar ook over Knysna zelf. Daar beneden zat dan eventueel een restaurant waar we konden eten. We besloten er naartoe te gaan en er eerst wat rond te kijken, het uitzicht was inderdaad prachtig maar onze magen begonnen al snel te knorren dus gingen we naar het restaurant. We bemachtigde een plekje buiten. Het lag gelijk aan de zee en we konden de zon zien onder gaan onder het genot van heerlijk eten en een glas wijn. Wij vermaakten ons prima en Knysna begon ik toch steeds leuker te vinden.
Na het heerlijke eten zijn we nog even in het half donker een stukje gaan wandelen/klimmen en maakte de zee ook nog op deze manier mee. Best spannend in het half donker op die hoge rotsen maar een goede spanning die even duurde en daarna ons erop wees terug te gaan.
Die avond hebben we even lekker in de woonkamer gezeten omdat daar de wifi alleen beschikbaar was. We zaten net lekker rustig tot onze grote vriendin er weer aan kwam. Ze begon gelijk een pleidooi te houden over de technologie van tegenwoordig en dat we helemaal geen contact meer met elkaar hadden. ‘’in mijn tijd toen ik ging reizen in Europa had ik helemaal geen contact met thuis’’ Ja boehoe jouw tijd is niet mijn tijd. Ik probeerde maar te ja en amen te zeggen en vooral niet teveel op in te gaan. Misschien had ze dit door want ze trok zich even terug.
Rond 9 uur melde ze wel dat ze om 10 uur graag het nieuws wilde zien. Dus met andere woorden, willen jullie dan even wieberen want dan is dit mijn domein. Voor 10 uur zorgde we ook dat we weg waren en naar mijn idee lagen we aardig vroeg op bed. De volgende dag wilde we een hike gaan doen dus ook vroeg erop uit.

Zo gezegd zo gedaan, we stonden vroeg klaar om te beginnen maar helaas moesten we wat informatie hierover hebben van de bazin. We wilden een hike gaan doen naar een waterval maar.. of dit de hike wel waard was moesten we ons nog maar eens afvragen want door de overpopulatie was er een tekort aan water en dit kon er wel eens voor zorgen dat er helemaal geen waterval meer was. Ja hoor Lollie.. we zullen eraan denken.

We gingen op pad  en reden een mooie weg richting de plek waar we moesten betalen, het ging allemaal goed totdat de weg overging op een soort zandweg met allemaal hobbeltjes erin. De auto trilde weg. Alles trilde. Praten was een giller en we maakte ons eigenlijk wel wat zorgen om ons autootje. Hier en daar haalde een dikke pick up ons in en we vroegen ons af ondanks de vering en sterkte van de auto deze wel zo mega hard kon. De terugweg kwamen we erachter dat je er beter hard overheen kan dan zachtjes. Maar goed zo doende leert men. We waren wel in staat om een mountainbikker achter ons te laten maar erg vlot ging dat niet.
Gelukkig kwamen we aan bij het punt waar we moesten betalen en konden we even de auto uit. Onze benen even ontshaken.
We zagen staan dat er nogal een groot verschil was tussen de Afrikaanse bezoekers en de internationale bezoekers. We dachten; daaaag we gaan niet net als bij Addo weer de volle pont betalen. We wonen hier lang genoeg om ook Afrikaans gezien te worden.
We gooide het op onze studentenkaart en jahoor het lukte! We gingen voor een paar euro naar binnen terwijl het anders in de 30 euro was gelopen. Heerlijk gevoel.
Goed.. autootje neergezet en aan de wandel. Het pas liep door het bos heen en bestond uit een klein paadje waar je zo nu en dan moest klimmen en over riviertjes heen moest lopen door middel van rotsen. Één keer was er een optie tot een boomstam overlopen over de rivier en ook die is even uitgeprobeerd. Zonder enige faal erover heen gelopen. Voor het blog was het leuker geweest als ik was gevallen maar gelukkig heb ik geen nat pak gehaald.
Na ongeveer 3 kwartier en heel wat foto’s kwamen we aan bij de ‘’natte’’ waterval. Hij was niet uitgedroogd zoals Lollie had voorspeld. Het was een knus plekje en daar hebben we even ons broodje opgegeten. Op de terugweg waagde we ons nog aan een ander pad maar we liepen volop in de zon en hadden geen idee waar het uit zou komen dus zijn we maar weer omgekeerd. Toch niet zulke die-hards als dat we dachten.

We hadden nog een hele middag open en vroegen ons af wat we moesten doen in deze hitte. Annette en ik hadden eigenlijk wel heel erg zin om de middag te spenderen op het strand maar Barbara wilde graag de marktjes in de buurt bekijken. We hebben ons opgesplitst en hebben op deze manier allemaal een fijne middag gehad. Annette en ik spreidde ons handdoekje neer op het warme strand en gingen languit liggen. Boekje erbij, chippie, drinken. Perfect. Om de zoveel tijd even het water in. Dat was wel bijzonder op dit strand omdat je maar op een klein stukje mocht zwemmen. Aan de linker kant lagen namelijk grote rotsen in het water en de stroming was te sterk blijkbaar om daar in de buurt te zwemmen. Nu denk ik ook dat weinig Afrikanen een zwemdiploma hebben maar alsnog werden we terug gefloten als we ook maar iets uitweken van de pionnen die aangaven tot hoever we mochten. Het mocht de pret niet bederven want het water was heeeeerlijk! De golven waren best hoog en gooide je met 1 klap een paar meter naar voren. Soms in de armen van mensen die je niet eens kende maar dan lachte je er maar weer om en zwom terug.
Annette en ik hebben de middag afgesloten op een grote rots in het water. Je kon erop klimmen door middel van klauteren en een trappetje. Hierdoor kwam je in het midden van de rots te staan en door nog iets verder door de klimmen kreeg je uitzicht over niks verder dan de zee. Je kon de stilte horen. (Ja dat kan hier)

Na deze heerlijke strand middag zijn we bezig gegaan met het maken van onze eigen wrapjes voor het avond eten. De keuken was hiervoor prima en we kwamen tot de ontdekking dat er een hele lading tupperware bakjes waren. Wat een geluk, maar ik kon wel inschatten dat we deze eigenlijk niet mee mochten nemen. Dus goed ingepakt en verstopt in de tas gingen we met onze  zelfgemaakte wrapjes en een fles wijn richting een ander strand. Hier kon je niet zwemmen en lagen voornamelijk grote rotsen. We hebben plaatsgenomen op 1 grote rots op een kleed en hebben daar heerlijk avond gegeten. De zon ging onder en het was een perfect avond. Duur uit eten hoeft niet perse beter te zijn dan zelf eten maken. De locatie zorgt ook al voor veel genot.

Na onze laatste avond te hebben geslapen op de plastic matrassen hebben we uitgecheckt, helaas had Sjaakie het bedrag netjes opgeschreven (dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht omdat hij zo onnozel overkwam) en moest ik dat nog even aftikken. Geen probleem, zo snel mogelijk afscheid nemen van die gekke Lollie. We hoorde die ochtend bij het ontbijt alweer een raar verhaal van 1 van de Nederlandse meiden die in de dormroom verbleef. Ze had gemeld dat de deurklink eraf was gevallen en kreeg de hele lading over zich heen. ‘’De jonge mensen die in deze kamers verblijven slopen ook altijd alles, ze betalen het minst maar kosten het meest’’ zo ging het nog een tijdje door. Dit werd begeleid door hier een daar een scheldwoord. Dit hele liedje was te verstaan door iedereen in het hostel. Deze vrouw wist veel van overpopulatie en moslims maar niet van gastvrijheid.
In ieder geval wist ze ons bij het uitchecken het verhaal nog een keer te vertellen van uit haar oogpunt en melde ze erbij dat ze de dormroom ging sluiten. Ze was het helemaal zat. Laten we hierbij niet vergeten dat het om een deurklink ging.
- Ja en amen, Ja en amen –
Wij waren in ieder geval wel in de smaak gevallen en ze was erg blij met ons geweest, we waren de perfecte gasten. Dit was ook niet zo moeilijk want we zijn amper in het hostel geweest maar dat doet er niet toe.
Het was tijd voor afscheid en voor Annette tijd om te springen.

We namen namelijk een de-tour om Annette even van de hoogte bungee jump brug van de wereld te laten springen.
Annette leek er nog aardig rustig onder maar vergat ondertussen wel hier en daar wat. Nu moet ik niet een te grote mond hebben want ik was vergeten de sleutels van onze kamer aan onze lieve Lollie terug te geven. Gelukkig kwamen we op de terugweg van de bungeejump er weer langs dus was het opzich geen probleem maar ik dacht wel weer typisch Lisette. Maar zoals ik al zei was Annette er ook niet helemaal bij en was zij haar camera vergeten in het hostel. Geen probleem; even Lollie gebeld en inderdaad die lag daar nog en we konden vanmiddag wel een eerlijke oversteek doen.
Ondertussen was het bijna tijd voor Annette en werd ze begeleid naar de brug. Hier mochten Bab en ik niet mee naartoe, wij konden vanaf een punt (ver weg) kijken naar de brug. Ik gebruikte mijn zoomlens om in de gaten te houden wanneer Annette ging springen. We hoorde de muziek vanaf de brug gezellig dreunen en ik voelde zelfs wat spanning voor Annette haar spring.
Ze was al aardig snel aan de beurt en voor we het wisten sprong ze daar. Ik kan mij niet herinneren dat ik haar heb horen schreeuwen maar volgens Annette zelf heeft ze dat wel degelijk gedaan. Het ging allemaal heel snel en ze werd ook binnen no-time opgehaald door een mannetje aan een ander draad. Op het filmpje is deze hele ongemakkelijk situatie goed te zien. Hij zegt haar omhoog te gaan met haar hoofd maar dat gaat nogal moeilijk omdat zijn kont precies boven haar hoofd bungelt. Een hilarische situatie wat een beetje compenseert met de spanning.

Bij terugkomst de spanning nog even weggegeten met een lekker kip/mayonaise/augurk tosti en toen weer naar Lollie toe.
Gelukkig was zij niet aanwezig want dan hadden we daar nog zeker een kwartier staan luisteren naar een pleidooi over water te kort / moslims of overpopulatie. We konden de sleutel achterlaten bij Sjaakie en de camera in ontvangst nemen.
Super! En nu zeggen we gedag tegen Knysna en gaan we verder naar de volgende stop; Wilderness!